Rozdział 5-Podróż

Kate nerwowo poruszała się po pokoju.Nie wiedziała jak to zrobić.Poprzednim razem tylko zasnęła ,może teraz też tak zrobi ? Położyła się na łóżku i przykryła kołdrą ,nie była śpiąca ,wręcz przeciwnie.Zamknęła oczy i po pięciu minutach zasnęła.

* * *

Tak jak poprzednim razem obudziła się w małym zielonym pokoiku,ale coś tu nie grało.W pokoju leżały zabawki dla małych dzieci,.Nagle do pokoju weszła mała dziewczynka z motylem przytulanką.Miała kręcone rude włosy i niebieskie oczy.Spojrzała na Kate w jej łóżku i wydała z siebie pisk.

Po minucie do pokoju wtargnęła para - niski pulchny mężczyzna i o takich samych proporcjach i wzroście  kobieta.Mężczyzna trzymał strzelbę.

-To wróżka !-krzyknęła kobieta 

-No przecież widzę !-krzyknął mężczyzna
Dziewczynka podbiegła do matki i zaczęła płakać
-Wynoś się stąd ,ale będę musiał użyć strzelby !
-Ale..-Kate próbowała się porozumieć
-Powiedziałem !-krzyknął ładując broń
Kate powoli wstała z łóżka ,pościeliła je ,wyszła idąc tyłem na balkon i poleciała w górę.Kiedy odlatywała słyszała jeszcze "Już,już kochanie.Ta wróżka już Ci nic nie zrobi."  O co chodzi ? Czyżby elfy były skłócone z wróżkami ? A Barabal ? Przecież on był przyjazny.Myślała ciągle o tym zdarzeniu zapominając ,że leci w górę.Nagle przypomniała sobie,że frunie.Spojrzała w dół widziała drzewa i coś jeszcze ,ale zasłaniały jej chmury.poleciała na jedno z drzew i ujrzała niesamowity widok.Ogromny las odzielała wielka rzeka od wielkiej łąki.
"Czyżby tam mieszkały wróżki ?" Myślała teraz tylko o tym.Postanowiła tam polecieć.Uniosła się w powietrzu i zmierzała w kierunku łąki.Gdy tam była zobaczyła mnóstwo wróżek ,a na środku łąki ogromny fioletowy pałac.Wylądowała na ziemi.Postanowiła się kogoś zapytać o co w tym wszystkim chodzi.Gdy szła i rozglądała się nie zauważyła ,że w jej kierunku biegnie wróżka z kapturem na głowie.

BUM

-Ała-jękneła dziewczyna

-Ja ja ja...ja przepraszam ! Ja bardzo panią przepraszam! Ja nie chciałam! Ja przepraszam !

-Nic się nie stało-Kate wstała i się uśmiechnęła-Jestem Kate-podała rękę-A ty ?

-Jestem Aria i jestem wróżką wiatru ,a ty jesteś wróżką ?

-Emm.... ja nie wiem 

-Jak to nie wiesz ?! Wróżka od razu po urodzeniu zna swoją moc ! A może ty jesteś przebranym elfem ?!

-Nie ,nie ,nie ! Nie jestem elfem ,chm.. możemy porozmawiać ?

-No przecież rozmawiamy !

-Ale nie tutaj.Znasz jakieś ucichne miejsce ?

-Tak znam takie jedno i jest całkiem blisko.

* * *

-Łał...naprawdę tak było ?-Aria była pełna zdziwienia

-Naprawdę tak było i naprawdę tak jest -uśmiechnęła się Kate.

-Zdziwiło mnie twoje imię -Kate- jest takie nie wróżkowate.

Dziewczyny zachichotały.

-A tak w ogóle ,jak mogę odkryć swoją moc ?

-Musisz iść do kwiatu mocy.

-Kwiatu czego ?

-Kwiatu mocy -Aria wstała-No wiesz , taki wieeeelki kwiat i jak go dotkniesz to powie Ci jaką masz moc. 

-Ale jak to powie ?

-No-Aria zaczęła się przechadzać-Po prostu powie.Mi powiedział.

-Jak to powiedział ? Nie bardzo rozumiem.

-No dotknęłam go i potem mi powiedział ,że jestem wróżką wiatru.

-Chm...A gdzie jest ten kwiat ?

-Mogę Cię zaprowadzić.Chcesz ?

-W sumie-Kate wstała-Warto by było wiedzieć jaką ma się moc.

Rozdział 4 -Lustro

Kate zeszła energicznie po schodach.Czuła jak energia w niej pulsuje i chce się wyrwać.Wspominała wczorajszy sen i nadal zadawała to pytanie - Gdzie ja właściwie byłam.Otworzyła lodówkę,wyjęła twarożek  i rzodkiewkę następnie podeszła do chlebaka po chleb.Zaczęła robić śniadanie dla siebie i matki.

Tymczasem Emily siedziała w sypialni i przyglądała się ze zdziwieniem i strachem w odległości 20 metrów lustrze.Widać było tam twarz mężczyzny z długimi ,gęstymi ,brązowymi włosami , miał zielone oczy - tak jak Kate.Uśmiechał się do Emily.

-Michael ... to ty ?

-Tak-odezwała się mężczyzna-to ja.

-Ale jak to ...

-Magia -pokazał rękę na której obracała się w powietrzu mała fioletowa kula i uśmiechnął się-Tak dawno się nie widzieliśmy Margaret 

-Nie nazywam się tak....

-Mi powiedziałaś inaczej

-Nie dałeś mi skończyć-podeszła bliżej do lustra-Nie nazywam się tak -odkąd wyszłam z twojego świata.

-Czemu zmieniłaś imię ?

-Miałam taką ochotę !-Emily nie wytrzymała-Wtedy kiedy się poznaliśmy.Czemu to zrobiłeś ?! Czemu mnie uwiodłeś ?! Teraz nie mogę o tym powiedzieć Kate ! Nie ma ojca ! Już wystarczy ,że wie ,że Rocky mówi !

I tak wtedy zemdlała !To ponad moje i jej nerwy !

-Margaret

-Nie mów tak do mnie !

-Dobrze ,więc Emily.

Po pierwsze ma ojca - mnie 

Po drugie jak to zemdlała ?

-Może i ma ojca ,ale nawet nie wie o jego istnieniu ! Tak to zemdlała.Powiedziałam jej i zemdlała zresztą.   Nie waż się pokazywać Kate i jeszcze jedno,powiedz Barabal'owi ,że nie może powiedzieć Kate ,że jesteś jej ojcem ...-zastanowiła się i zamiast wrzasnąć "Jasne ?!" powiedziała łagodnym głosem-dobrze ?

-Dobrze...Emily

-Wiesz po zastanowieniu -usiadła na krześle - Możesz do mnie mówić Margaret i... tęskniłam -popatrzyła w jego głębokie oczy , pamiętała jak się poznali.Wydusiła nawet z siebie lekki uśmiech.

-Dobrze Margaret -uśmiechnął się Michael -Ja także tęskniłem .Spełnię twoje prośby...

-Po prostu muszę ją przygotować -przerwała zdanie 

-Rozumiem , a teraz muszę już lecieć , od czasu do czasu puknij trzy razy w to właśnie lustro a pojawię się , Do zobaczenia-uśmiechnął się ostatni raz i zniknął.Emily patrzyła teraz na zupełnie zwyczajne lustro gdy dobiegł ją krzyk "Mamo ! Śniadanie !"

-Do widzenia -zdążyła jeszcze wyszeptać i uśmiechnąć się.

***

-Kate , nie musiałaś robić śniadania ! -uśmiechnęła się matka

-Ale to dla mnie przyjemność

-Dobrze więc od jutra chodzisz do szkoły,a ja pracuję w domu dobrze ?-usiadła przy stole 

-Chm... Dobrze ,jedz mamo ,ja zaraz uciekam do pokoju 

-A czemu Ci się tak śpieszy ?

-Tajemnica -uśmiechnęła się i pobiegła do swojego pokoju-wszystko już było gotowe do podróży.

Rozdział 3 - Kraina elfów i wróżek

Emily siedział przy łóżku szpitalnym i płakała.Nie mogła znieść myśli ,że jej córka leży tu nieprzytomna,blada i zimna.Łzy lały się strumieniami.Nagle zrozpaczona matka poczuła dotyk na ręce.Uniosła zapłakane oczy znad rąk.Jej córka się ockneła.
-Kate.Kate,słyszysz mnie ?
-Tak mamo słyszę-powiedziała słabym głosem nastolatka.
-Och...nawet nie wiesz jak się o Ciebie martwiłam !
-Czekaj...leże w szpitalu ?
-Tak
-Myślałam ,że to tylko sen ... Rocky naprawdę ... mówi ?
-Chciałam Ci to powiedzieć od dłuższego czasu ... ale jakoś tak...nie mogłam-Emily spuściła głowę.
-Mamo-Córka położyła dłoń na plecach matki-Nic się nie stało.Po prostu to był dla mnie szok...
Emily podniosła głowę.
-Nie powinnam Ci mówić...
-Powinnaś-dziewczyna przerwała zdanie-Powinnaś i dobrze ,że to zrobiłaś.Nawet gdybym miała już nigdy się nie obudzić powinnaś.
-Nie mów tak.To tylko i wyłącznie moja wina.
-Wcale nie.Zakończmy już ten temat.Czy Rocky jest z tobą ?
-Nie została w domu
-Mamo
-Tak ?
-Ja...
Nagle Kate opadła na łóżko.
-Kate ? Kate ! Halo ! Pomocy ! Kate !

***

Dziewczyna obudziła się w zielonym pomieszczeniu - w jej ulubionym kolorze.Powoli usiadła na łóżku i rozejrzała się.Wszystko było jak w jej marzeniach.

-Halo ? Jest tu kto ?

Poczuła ,że ma coś na plecach.Podeszła do lustra i zobaczyła...skrzydła.Nie wierzyła własnym oczom.

Wyszła na balkon.Była w lesie , w poszczególnych miejscach znajdowały się domy.Spróbowała wzbić się w powietrze.Za pierwszym razem nie udało się ,ale potem była już 5 cm nad ziemią.

-Ja naprawdę umiem latać

Z radości zrobiła fikołka w powietrzu.Postanowiła zwiedzić las.Wyleciała z balkonu i stanęła na ziemi ledwo zrobiła jeden krok zobaczyła postać biegnącą ku niej.Przestraszona wzbiła się w powietrze iw leciała na drzewo.

-Hej ! Nie bój się ! Chcę Cię oprowadzić po lesie !-zawołała z dołu mała pulchna postać przypominająca elfa tylko mniejszego.Po zastanowieniu powoli sfrunęła z drzewa.

-Jestem Barabal -przedstawił się człowieczek , poruszał chwilę uszami i podał rękę.

Nastolatka odskoczyła.

-Hej , nie bój się.Naprawdę jestem przyjazny.

Po zastanowieniu podała rękę stworkowi,który złapał ją i energicznie potrząsnął.

-Łał masz niezły chwyt -powiedziała oglądając czerwoną od uścisku rękę.

-Ćwiczyło się nosząc żołędzie,a raczej ... ciała 

Dziewczyna spojrzała na niego blado 

-Hehe taki elficki żarcik -uśmiechnął się Barabal -To może zacznę Cię oprowadzać , a więc tak , chwila , chwila ! Nie zapytałem się Jak masz na imię !

-Kate

-Ach dobrze Kate, czas Cię oprowadzić !
Mały pulchny elf złapał ją za rękę i ciągnął za sobą.Kate widziała wysokie drzewa i czuła ich spojrzenia.Koło nich rosły niesamowite kwiaty wokół których łatał fioletowy gaz.Bała się ,ale szła dalej za elfem.Gdy tak patrzyła na te drzewa i kwity różne pytania kłębiły się jej w głowie - Gdzie ja jestem ? Co się ze mną dzieje ? Gdzie mama i Rocky ? Jak daleko jestem od domu ? Kim jest ten elf ?
Tymczasem elf szedł dalej , a Kate rozmyślała.
Nagle stanęli.Kate poczuła ,że elf nie trzyma już jej ręki , rozejrzała się.Stali przed dużym domem,3 piętrowym , obok stał basen i ogród.
-No ! To jest mój dom -zawołał radośnie Barabal
-To...twój dom ?
-No przecież mówię
-Przepraszam , chciałam się tylko spytać...Gdzie ja jestem ?
-W Krainie elfów i wróżek

***

Ze snu wyrwał ją ciepły głos matki

-Kate...Wstawaj jest już 13.

-Co...Gdzie...ja...ale

-Spokojnie, lekarze pozwolili Ci już wrócić do domu

-Czyli,to był tylko sen ?

-Nie wiem o czym mówisz ,ale chyba tak

-Mówię o krainie elfów i Barabal'u

Matka zacisnęła palce na oparciu łóżka.

-Tak to był tylko sen , wytwór twojej wyobraźni,a teraz muszę iść nakarmić Rocky niedługo śniadanie.

Emily zeszła na dół do Rocky

-I co ?-zapytała suczka 

-Co,co ! Oczywiście Barabal zabrał naszą Kate oprowadzić po lesie ! Wiedziałam ,że tak będzie ! Ze mną też tak było tyle,że ja zostałam na dłużej...

-I urodziła się Kate

-W każdym razie ! Nie możemy dopuścić do tego by Barabal powiedział Kate o Michaelu !

-Wiem i tego się boje ...